Bartonelloza to choroba kociego pazura wywołana przez bakterię żyjącą głównie wewnątrz naczyń krwionośnych. Bakterie mogą zarazić ludzi, ssaki i szeroki wachlarz dzikich zwierząt. Bartonelloza powoduje poważne infekcje, które pojawiły się po raz pierwszy w 1990 roku. Chorobę powodują koty, w wyniku podrapania dochodzi do powstawanie zapalenie wsierdzia, plamicy wątrobowej i innych poważnych chorób u ludzi. Bakteria wywołująca Bartonelloze jest przenoszona przez pchły, wszy i kleszcze.
Istnieje podejrzenie, że kleszcze przenoszą je na ludzi. Osoby, które przypominają sobie, że pogryzły ich kleszcze, mogły zostać zarażone wieloukładową chorobą zakaźną. Naukowcy niedawno stwierdzili, że kleszcze mogą przenosić Bartonelloze na myszy. Potwierdzili oni także konieczność przeprowadzenia większej ilości badań w celu ustalenia roli kleszczy w rozprzestrzenianiu się choroby.
Ponadto niedawne analizy sugerują, że choroba może być przenoszona z matki na dziecko w łonie matki (przebieg transmisji okołoporodowej). Naukowcy zidentyfikowali obecnie około dwudziestu gatunków, z czego około połowa jest znana z zakażania ludzi. Bartonelloza obejmuje zakażenia wywołane przez pojawiające się patogeny w rodzaju Bartonella. W 1909 roku A. L. Barton opisywał organizmy, które przylgnęły do krwinek czerwonych – RBC.
Bartonelloza – przyczyny
Bartonelloza to wewnątrzkomórkowe pasożyty, które ogólnie wykazują preferencję erytrocytów i komórek śródbłonka u ludzi. Organizmy znajdują się w szerokim zakresie zarówno u dzikich zwierząt jak i ssaków domowych, w tym bydła, gryzoni, psów i kotów. Różne gatunki tej bakterii są przystosowane do konkretnych gospodarzy. Koty są głównym nosicielem dla Bartonellozy henselae, co powoduje, że w Stanach Zjednoczonych zostało zgłoszonych około 20 000 przypadków wystąpienia kataru rocznie.
Przyczyną zakażenia bakterią jest podrapanie przez kota lub ukąszenie przez zakażoną pchłę kocią. W miejscu ugryzienia pojawia się zmiana skórna w postaci pęcherzyka. Zakażenia Bartonellozą henselae jest rozpoznawane w Polsce rzadko. Baterię przenosi również kleszcz.
Bartonelloza – objawy
Bartonelloza została opisana, jako łagodna, ostra i samoograniczająca się choroba. Jednak coraz więcej lekarzy uznaje, że bakteria może powodować przewlekłe infekcje. Pacjenci mogą odczuwać nawrót choroby, ponieważ Bartonelloza przedostaje się do czerwonych krwinek, co może stanowić ochronną niszę dla bakterii.
Typowe objawy Bartonellozy
- Powiększenie węzłów chłonnych, zropienie i powstanie przetok.
- Gorączka.
- Uczucie zmęczenia.
- Ból głowy.
- Słaby apetyt.
- Różne wysypki przypominające „rozstępy” od ciąży.
- Obrzęk gruczołów jest typowy, zwłaszcza wokół głowy, szyi i ramion.
- Objawów neurologiczne – problemy z równowagą, ataksję (chód niestabilny) i drżenie.
- Niewyraźne widzenie.
- Drętwienie kończyn.
- Bóle mięśniowo-stawowe.
- Zapalenie spojówek, zmiany zapalne w oczodołach.
- Zapalenie migdałków podniebiennych.
- Bardzo rzadkimi objawami są: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie tętnic mózgowych i zapalenie płuc.
Bartonelloza – diagnoza
Można zastosować reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) i biopsję tkanki. Są one jednak również niewrażliwe, podobnie jak standardowe badania krwi. Biorąc pod uwagę niepewność dotyczącą prezentacji i częstości występowania Bartonellozy przenoszonej przez kleszcze, diagnoza nie może być przeprowadzona wyłącznie z przyczyn klinicznych. W ten sposób laboratoryjne potwierdzenie zakażeń nabiera coraz większego znaczenia.
Istnieją testy serologiczne dla tej infekcji. Najczęściej stosowane są immunofluorescencyjne testy fluorescencyjne przeciwciała (IFA) zarówno przeciwciał IgM jak i IgG. U pacjentów z upośledzeniem odporności mogą wystąpić fałszywe negatywne wyniki serologiczne.
Organizmy Bartonellozy mogą być wizualizowane przez barwienie immunohistochemiczne, chociaż ta metoda diagnostyki jest zwykle zarezerwowana dla pacjentów z chorobą genetyczną angiomatozą.
Bartonelloza – leczenie
Fluorochinolony i doksycyklina w połączeniu z ryfampiną, klarytromycyną są czasami skuteczne w leczeniu Bartonellozy. Jednak niektórzy lekarze donoszą, że należy stosować jednocześnie kilka antybiotyków . Nie ustalono jeszcze optymalnej długości terapii, ale większość wskazówek sugeruje, że leczenie powinno trwać, co najmniej od czterech do sześciu tygodni. Bartonelloza jest wrażliwa na wiele różnych antybiotyków, ale wyniki leczenia tymi antybiotykami u ludzi i zwierząt domowych nie korelują z badaniami laboratoryjnymi.
Najprawdopodobniej wynika to z dwóch czynników:
- prawie wszystkie antybiotyki są bakteriostatyczne przeciwko Bartonellozie, a nie bakteriobójcze.
- patogen jest często poddawany zajęciu w erytrocytach.
Choroba kociego pazura w większości przypadków ustępuje nawet bez leczenia i jest mało dowodów na to, że antybiotyki skracają czas trwania choroby. Zatem nie ma zgody na to, czy leczenie antybiotykami jest nawet konieczne dla lekkich objawów choroby. Bartonelloza przenoszona przez kleszcze może być poważniejsza, ponieważ zawsze istnieje możliwość współinfekcji. Brak danych dotyczących wskazań do stosowania kortykosteroidów w zakażeniach Bartonellozą.
