Pasożyty przewodu pokarmowego u człowieka możemy podzielić na dwie grupy: płazińce oraz obleńce. W obu przypadkach są to organizmy zwierzęce, które aby przetrwać, żerują na innym organizmie. Istnieją także pasożyty pochodzenia roślinnego, jednak nie zamieszkują one w ludzkich organizmach.
Nie dość, że pozbawiają go przy tym składników odżywczych, których nosiciel potrzebuje, wykorzystują jego organizm do rozmnażania się, to jeszcze mogą wywoływać różne rodzaju infekcje. Najnowsze dane ogłoszone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) mówią, że z dziecięciu osób tylko jedna z nich nie ma w sobie pasożyta.
Statystyki te dotyczą całego globu i prawdą jest, że nadal pasożyty są największym problem krajów rozwijających się, jednak nie oznacza to, że kraje powszechnie uważane za rozwinięte nie znają tego problemu. Według danych WHO właśnie w tych krajach co trzecia osoba cierpi przez niechcianego lokatora w swoim przewodzie pokarmowym. Pasożyty też nie wybierają tylko mniej zamożniejszych ludzi, ponieważ bogaci ludzie też miewają pasożyty.
Pasożyty przewodu pokarmowego – płazińce w ludzkim organizmie
Wśród płazińców, które lubią żerować w ludzkim przewodzie pokarmowym możemy spotkać tasiemca nieuzbrojonego. Zwykle w ludzkim organizmie, a konkretnie w jelicie cienkim, osiąga od 4 do 10 metrów. Początkowo żeruje na tak zwanym bydle rogatym. Do ludzkiego organizmu trafia wtedy kiedy człowiek spożyje takie mięso wołowe, które nie będzie w odpowiedni sposób przygotowane (będzie mniej lub bardziej surowe).
Jeżeli już tasiemiec nieuzbrojony zacznie żerować na człowieku odczuwa on silne bóle brzucha, zwłaszcza wtedy kiedy robi się głodny, dołączają do nich także mdłości i wymioty, a także zawroty i bóle głowy. Paradoksalnie u osób, które cierpią z powodu tasiemca nieuzbrojonego może wystąpić nadwaga. Kolejnym płazińcem jest tasiemiec uzbrojony. Osiąga on mniejsze rozmiary bo 4 m długości.
Na człowieku może żerować nawet kilkanaście lat, a dostaje się tam kiedy ktoś zje wągry czyli jaja tasiemca, te z kolei mogą rozprzestrzenić się po całym organizmie. Objawy, zakażenia organizmu tym pasożytem mogą być różne, zależy gdzie larwy tasiemca się ulokują. Może dojść na przykład do: anemii, zapalenia siatkówki lub opon mózgowy czy nagłego spadku wagi.
Zarażenie następuje w wyniku spożycia wągrów mogących znajdować się na: mięsie wołowym, zanieczyszczonej wodzie lub żywności, niedokładnie umytych rękach. Innym płazińcem jest bruzdogłowiec szeroki. Jest jednym z największych pasożytów, żerujących na ludzkim organizmie, gdyż potrafi osiągnąć nawet 20 metrów długości. Jego początkowe stadium bytuje w wodzie więc do ludzkiego organizmu zazwyczaj trafia po zjedzeniu surowej lub niedogotowanej ryby.
U nosiciela wywołuje anemie, osłabienie, alergię oraz inne dolegliwości, głównie pokarmowe. Ostatnim wśród płazińców jest tasiemiec karłowaty. Nie jest zbyt duży, ponieważ osiąga do 4 cm długości. Jego bytowanie zazwyczaj przebiega dla nosiciela bezobjawowo, chyba, że uszkodzi on kosmki jelita cienkiego wtedy występują zaburzenia snu, niepokój, bóle brzucha i utrata łaknienia.
Pasożyty przewodu pokarmowego – obleńce w ludzkim organizmie
Z grupy obleńców w ludzkim organizmie możemy spotkać glistę ludzką. Osiąga ona od 25 do 40 cm. Ich jaja wydalane są z kałem jednak nie są wtedy jeszcze gotowe do zarażania. Muszą spędzić około sześciu tygodni i ciepłym miejscu (na przykład w glebie). Do ludzkiego organizmu trafiają poprzez spożycie pokarmów, na których znajdują się jajeczka glizdy. Początkowo wędruje ona po organizmie, ponieważ przebija się przez ścianę jelita, co pomaga jej dostać się do krwiobiegu.
Wędrując w nim dostaje się między innymi do oskrzeli najczęściej powodując jej zapalenie czy też ogólne alergie, następnie wraz z śliną wraca do jelita gdzie żeruje około 15 miesięcy, powodując bóle brzucha, biegunki wymioty czy tez rozdrażnienie. Najczęściej po tym okresie dochodzi do samowyleczenia, są jednak przypadki ponownego zarażenia lub komplikacji podczas, których może dojść na przykład do zapalenia wyrostka robaczkowego lub też niedrożności jelita. Innym rodzajem obleńców są owsiki.
Ich obecność zdradza zaczerwieniona skóra oraz świąd w okolicach odbytu, który ogólnie drażni i przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu czy spoczynku. Lokują się one zazwyczaj w jelicie ślepym wywołując chorobę zwaną owsicą. Innym pasożytem z rodzaju obleńców jest włosogłówka. Wyglądem przypomina nić, osiąga zazwyczaj do 5cm długości. Zarażenie nimi występuje poprzez spożycie zanieczyszczonej wody lub pożywienia, na którym znajdują się jajeczka tego pasożyta.
Co ciekawe to najczęściej muchy pomagają jajeczkom przedostać się gdyż zbierają je z gleby lub odchodów następnie siadając na żywności, automatycznie zarażając ją. Wśród obleńców można wyróżnić także: węgorka jelitowego, który przenika przez skórę czy też anizakidozę, która początkowo bytuje w rybach morskich, oba pasożyty powodują, po za objawami zatrucia, liczne problemy z drogami oddechowymi.
Pasożyty przewodu pokarmowego – unikanie zagrożenia
Nie da się całkowicie wykluczyć zagrożenia zarażeniem pasożytem, jednak można stosować pewne środki ostrożności, dzięki którym zmniejsza się ryzyko. Należy oczywiście dbać o higienę, często myć ręce, nie jadać surowego mięsa ani wołowego ani rybiego Nie należy także jadać w podejrzanych czy niepewnych miejscach. Szczególną uwagę trzeba poświęcać higienie oraz pożywieniu w egzotycznych lub słabiej rozwiniętych krajach.
