Bruzdogłowiec szeroki pochodzi z rodziny tasiemców. Zagnieżdża się w jelicie cienkim, nie tylko zwierzęcym, ale również ludzkim. Bez wątpienia jest największym pasożytem, który w organizmie człowieka jest w stanie osiągnąć nawet do 20 metrów długości. Nazwę zawdzięcza budowie swojego ciała, a konkretnie podłużnym bruzdą, która znajdują się po bokach głowy, szyi oraz członów tego właśnie pasożyta.
Jego głowa jest bardzo mała gdyż osiąga zaledwie około 2 milimetrów wielkości i milimetr szerokości. Posiadanie bruzd czepnych oraz specjalnej budowie jaką jest spłaszczenie grzbietowo-brzuszne umożliwia mu utrzymanie się w organizmie żywiciela.
W jaki sposób bruzdogłowiec szeroki dociera do organizmu człowieka?
Jajeczka z tasiemcem przenikają i początkowo wegetują w wodzie. Tam skryte wśród roślinności wodnej czekają na swojego żywiciela pośredniego. Może to być mały skorupiak (może zdarzyć się tak, że skorupiak strawi tasiemca, jednak bywa też, że staje się on jego żywicielem). Innym żywicielem pośrednim może być ryba.
I tak wśród ryb słodkowodnych żywicielami tego pasożyta mogą być między innymi: szczupak, okoń, pstrąg czy też łosoś. Bruzdogłowiec szeroki może „zamieszkać” również w rybie morskiej czyli na przykład w: śledziach, makrelach czy tez dorszach. Kiedy już żeruje sobie w jednej z ryb zbiera siły i oczekuje na to, że ktoś posili się jego żywicielem, przez co on będzie mógł zacząć żerować na kimś większym. Następnie wystarczy tylko, że człowiek zje surową lub na wpół surową rybę, która ma w sobie tasiemca. I w ten sposób właśnie zaraża się tasiemcem bruzdogłowcem szerokim.
Objawy żerowania bruzdogłowca szerokiego na organizmie ludzkim
Osoba, na której żeruje bruzdogłowiec szeroki zwykle skarży się na ból brzucha oraz głowy. Występują tez u niej nudności, wymioty czy też biegunka. Po krótkim czasie do tych objawów dołącza także ogólne osłabienie oraz nagły i niebezpieczny dla zdrowia nagły spadek masy ciała. Nie są to jednak jedyne objawy.
Osobie, która stała się żywicielem bruzdogłowca szerokiego dokucza także zgaga, nadkwaśność, uczucie ucisku w gardle, zaburzenia snu lub tez częste torsje w różnych porach dnia i nocy. Jednym z widocznych objawów są rozszerzone źrenice. Dodatkowo nietypowy staje się także apetyt osoby z tasiemcem gdyż może jej towarzyszyć całkowity brak apetytu albo nadmierne łaknienie (które oczywiście w żaden sposób nie odbija się na sylwetce czy masie ciała nosiciela).
U niektórych osób może pojawić się nagłe zapalenie wyrostka robaczkowego albo anemia. W niektórych przypadkach dochodzi także do zapalenia dróg żółciowych lub też kurczliwości jelita cienkiego. Bruzdogłowiec szeroki jest w stanie żerować na organizmie ludzkim nawet od kilkunastu do kilkudziesięciu lat.
Nosiciel pomaga rozprzestrzeniać się tasiemcowi poprzez to, że karmi go, dzięki czemu ma on potrzebne składniki do bytowania, a także wytwarzania jajeczek, które następnie wydalane są z kałem. Charakterystyczne dla tego gatunku tasiemca jest to, że jajeczka wydalają się swobodnie, same, nie zaś jak u innych tasiemców razem z kawałkami tasiemca. Następnie takie jaja mają cel aby przedostać się do wody, gdzie na nowo mają za cel żerowanie pośród roślinności, czekając na żywiciela pośredniego.
Kiedy ktoś zauważy u siebie objawy
Kiedy dana osoba dostrzega u siebie powyższe objawy powinna bezzwłocznie udać się do lekarza. Im szybciej wykryje się pasożyta tym krócej trwa jego leczenie. Pod żadnym pozorem nikt nie powinien zwlekać z wizytą u lekarza przez wymyślanie sobie kolejnych wymówek, ponieważ życie z tasiemcem nie tylko nie należy do najprzyjemniejszych, ale także zagraża zdrowiu, a z czasem nawet życiu człowieka. Dlatego też należy szybko udać się na badania, po których lekarze wdrożą niezbędne leczenie, po którym problem tasiemca pozostanie zażegnany.
Leczenie w przypadku zakażenia bruzdogłowcem szerokim
Leczenie rozpoczyna się oczywiście od zdiagnozowania tasiemca. Aby stwierdzić obecność bruzdogłowca szerokiego, tak jak w przypadku innych pasożytów, niezbędne jest badanie kału. To właśnie w kału osoby, która jest nosicielem tasiemca, można znaleźć jaja lub kawałki pasożyta.
Po właściwym zdiagnozowaniu można rozpocząć leczenie. Pacjentowi, który w czasie leczenie przebywa w szpitalu podaje się wtedy specjalne leki przeciw pasożytnicze. Jednym z takich leków jest prazykantel. Leczenie nim może być nieprzyjemne przez wzgląd na skutki uboczne, które powoduje. I tak na przykład lek ten może powodować u leczonego bóle głowy, mdłości, wysoką temperaturą, a w niektórych przypadkach nawet reakcje alergiczne, które zwykle objawiają się wysypką.
Innym lekiem za pomocą, którego żywiciel może pozbyć się żerującego na nim bruzdogłowca szerokiego jest nikozamid. Dla pacjenta lepszym wyjściem jest leczenie właśnie tym drugim lekiem gdyż jest on praktycznie całkowicie wchłaniany przez przewód pokarmowy i nie powoduje żadnych skutków ubocznych.
Bruzdogłowiec szeroki – profilaktyka
Aby uniknąć ponownego zarażenia się tasiemcem należy przestrzegać pewnych zasad. Nie spożywać surowego mięsa rybiego, wołowego wieprzowego czy dziczyzny. Po kontakcie z takim mięsem lub przed każdym posiłkiem czy przekąską należy dokładnie umyć ręce. Warto także od razu myć naczynia, które miały kontakt z owym miejscem.
