Tasiemczyca jest to poważne zakażenie przewodu pokarmowego. Wywołuje je tasiemiec, który dostanie się do organizmu, zagnieździ się (najczęściej w jelitach) po czym rozpoczyna proces żerowania na swoim nosicielu. Istnieje dużo rodzajów tasiemców. I tak wyróżniamy między innymi: tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata), tasiemca uzbrojonego (Taenia solium) i bruzdogłowca szerokiego (Diphyllobotrium latum) oraz tasiemca karłowatego (Hymenolepis nana).
W zależności od rodzaju tasiemce rosną do różnej wielkości. Jednym z największych może być tasiemiec nieuzbrojony, który osiąga nawet 10 metrów długości. Budowa tasiemca jest bardzo prosta, ponieważ składają się z główki, która jest wyposażona w narządy czepne – w zależności od rodzaju tasiemca mogą to być przyssawki, haczyki czy też haczyków. Kolejną częścią ich ciała jest szyjka, w której wytwarzają się kolejne człony.
Każdy z takich członów wyposażony jest w swój własny układy rozrodczy i wydalniczy. Kiedy dany człon napełni się już jajami dochodzi wtedy do odczepienia się go od reszty tasiemca, po czym zostaje wydalony razem z kałem. Ich ciało pokryte jest przez oskórek, który umożliwia im wchłanianie pokarmu całą powierzchnią. Różne rodzaje tasiemca potrzebują do swojego rozwoju różnej liczby żywicieli. Na przykład bruzdogłowiec szeroki, aby osiągnąć pełny rozwój, potrzebuje dwóch żywicieli pośrednich: małego skorupiaka słodkowodnego oraz ryby.
Tasiemczyca – sposób zakażenia
Bardzo łatwo można się tasiemcem zarazić. Czasami wystarczy nie umyć rąk przed posiłkiem. Szczególne ryzyko na to, że do organizmu przedostanie się tasiemiec niesie za sobą surowe mięso, zwłaszcza: rybie, dziczyzna, wieprzowina oraz wołowina. Tego rodzaju mięs nie powinno się więc spożywać na surowo, na przykład pod postacią popularnego tatara.
Również przyrządzając takie mięso powinno się zachować szczególną ostrożność i nie próbować tego mięsa przed ugotowaniem czy upieczeniem. Po każdym kontakcie z surowym mięsem każdy powinien dokładnie umyć ręce – koniecznie płynem do mysia rąk, nie tylko wodą. Tak samo jak deskę do krojenia, na której leżało mięso, nóż i wszystko inne co miało kontakt z surowym mięsem powinno być od razu umyte.
Pamiętać należy o tym aby odpowiednio długo przygotowywać owe mięso, tak aby nie było niedogotowane czy surowe w niektórych kawałkach. Osoby, które przestrzegają tych zasad, mogą nie obawiać się tego, że tasiemiec przedostanie się do ich organizmu. W ostatnich czasach, zwłaszcza wśród nastolatek, powstała bardzo niemądra i niebezpieczna dieta z pomocą tasiemca.
Polega ona na celowym połknięciu larw tasiemca, które mają później w cudowny sposób „odchudzić” swojego nosiciela. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ należy pamiętać przede wszystkim o tym, że tasiemiec jest pasożytem, który żeruje na nosicielu. Pozbawia jego organizm najważniejszych składników odżywczych, a późno odkryty może doprowadzić do skrajnego wykończenia organizmu, w którym się zagnieździł. Dlatego nie wolno wierzyć nieuczciwym sprzedawcą, którzy chcą zarobić na naiwnych osobach reklamując larwy tasiemca jako najlepszą i najskuteczniejszą dietę.
Tasiemczyca – po czym poznać obecność tasiemca
Objawy tasiemczycy dotyczą głównie przewodu pokarmowego. U jednych może wystąpić brak apetytu, a u drugich wilczy apetyt. Często pojawiają się również bóle brzucha, wymioty, zaparcia. Po niedługim czasie osoba, która jest nosicielem tasiemca ma objawy odwodnienia, jest coraz słabsza, spada jej masa ciała, wygląda coraz gorzej – wszystko to na skutek tego, że pasożyt wyjada większość składników odżywczych, których organizm nosiciela także potrzebuje.
U niektórych osób mogą też pojawić się oznaki alergii. W późniejszym etapie u nosiciela może pojawić się również apatia, niedokrwistość brak sił oraz chęci do życia. Bardzo niebezpieczne jest zarażenie się tasiemcem uzbrojonym. Jego larwy mogą przenosić się różne miejsca organizmu, nazywa się to wtedy wągrzycą. Najbardziej niebezpiecznym dla życia i zdrowia jest zaatakowanie przez nie ośrodkowego układu nerwowego. Dochodzi wtedy do częstych bóli głowy, drgawek, zaburzenia psychiczne czy też wzmożone ciśnienie śródczaszkowe. Wągrzyca może także zaatakować gałki oczne i doprowadzić tym samym do ślepoty.
Tasiemczyca – zdiagnozowanie i leczenie tasiemczycy
Objawy tasiemczycy mogą być omyłkowo wzięte za objawy zatrucia czy innego pasożyta. Dlatego też aby jednoznacznie zdiagnozować u pacjenta obecność tasiemca lekarz zwykle zleca badanie kału. Bada się je pod kontem zawartości fragmentów tasiemca, bądź też jego jaj, które również składa w swoim nosicielu.
Leczenie zwykle odbywa się w szpitalu. Osobie, która ma tasiemca podaje się wtedy takie leki jak: prazykwantel, niclosamid, albendazol. Wielkość dawki zależy od rodzaju tasiemca, który zaatakował leczony organizm. To leczenie stosuje się jednak tylko wtedy kiedy pasożyt przebywa tylko i wyłącznie w jelitach. Inaczej natomiast jest wtedy gdy tasiemiec nie znajduje się tylko w jelicie, a w organizmie doszło do wągrzycy. Wtedy konieczny będzie zabieg chirurgiczny.
