Są takie defekty estetyczne, które wpływają na samoocenę. U mężczyzn jest to ginekomastia, która jest przerostem tkanki gruczołowej, tłuszczowej lub włóknistej w obrębie piersi. Rzutuje to na męską samoocenę i jest przyczyną kompleksów. Co wpływa na to, że u tak wielu mężczyzn pojawia się ten problem i w jaki sposób można leczyć ginekomastię?
Jakie są przyczyny ginekomastii?
Ginekomastia ma przede wszystkim podłoże hormonalne, ale jej występowanie związane jest też z nieprawidłowościami w diecie. W normalnych warunkach gruczoł piersiowy u mężczyzn pozostaje w fazie szczątkowej ze względu na aktywność testosteronu. Za powstanie ginekomastii odpowiedzialna jest większa aktywność hormonów żeńskich estrogenów niż androgenów w obrębie sutków, co skutkuje ich powiększeniem, wydłużeniem się i rozrostem naczyń krwionośnych. W ginekomastii wyróżniamy dwie fazy. Pierwsza z nich jest aktywna. Wtedy następuje obrzmienie sutków z towarzyszącym temu bólem. Stwardnienie można wyczuć palpacyjnie. Pierwsza faza może trwać od 6 do 12 miesięcy. Jeśli w tym okresie zostanie wprowadzone odpowiednie leczenie, zmiany mogą się cofnąć. Gdy tak się nie dzieje, do chodzi do zwłóknienia w obrębie tkanek i utrwalenia ginekomastii. Warto wiedzieć, że ginekomastia może mieć różną postać i wyróżniamy zarówno gruczołową, tłuszczową, jak i mieszaną. Ta ostatnia występuje najczęściej. Ginekomastia leczenie farmakologiczne jest prowadzone, gdy nie doszło jeszcze do zwłóknienia tkanki. Jeżeli postać ginekomastii jest już utrwalona, najskuteczniejsze jest leczenie chirurgiczne. Warto zapisać się na konsultację do kliniki, by lekarz wdrożył właściwe postępowanie medyczne. Lekarz wykona badanie USG, czy też zleci badania laboratoryjne np. próby wątrobowe, czy badanie poziomu TSH, LH i FSH, a ponadto morfologię krwi. Po potwierdzeniu ginekomastii zostanie wdrożone odpowiednie leczenie — zachowawcze lub chirurgiczne albo skierowane na konkretną jednostkę chorobową, która wywołała problem.
Co wpływa na rozwój ginekomastii u mężczyzn?
Warto wiedzieć, że przyczyny ginekomastii, czyli wzrostu aktywności estrogenów nad androgenami powodującego rozrost męskich gruczołów piersiowych, mogą być różne. W diagnostyce konieczne jest wykluczenie przyczyn nowotworowych. Za nadaktywność estrogenów może odpowiadać guz kory nadnerczy, guz jąder, nowotwory produkujące ganadotropinę kosmówkową. Przyczyną zmniejszonej aktywności androgenów może być także zmniejszona synteza testosteronu. Dzieje się tak w przypadku utraty jądra lub jąder, czy w wyniku zapalenia jąder. Na wystąpienie ginekomastii wpływ może mieć również wrodzony defekt receptora androgenowego. Często wystąpienie ginekomastii ma związek z przyjmowaniem leków o charakterze antyandrogennym albo sterydów anabolicznych. Do leków antyandrogennych można zaliczyć: ketokonazol, enalapryl, werapamil, omeprazol, spironolakton, czy raniitydynę. Za ginekomastię i jej rozwój często odpowiada także nadczynność tarczycy, marskość wątroby czy też niewydolność nerek, a ponadto otyłość. Trzeba jednak pamiętać, że otyłość może prowadzić do zaburzeń hormonalnych, natomiast sama dieta i aktywność fizyczna nie pozwolą zniwelować ginekomastii.
Psychologiczne i społeczne skutki ginekomastii u mężczyzn
Wielu mężczyzn zmagających się z ginekomastią popada w przygnębienie, a niektórych dopada nawet depresja. Trzeba pamiętać, że pomimo wymienionych złożonych przyczyn ginekomastii i nadaktywności estrogenów, często trudno jest określić praprzyczynę problemu i ginekomastia jest wtedy określana jako idiopatyczna. Z takim rodzajem ginekomastii zmaga się nawet 30% mężczyzn. Wielu boryka się z tym problemem w samotności. Maskują go nosząc obszerniejszą odzież czy jej kilka warstw. Stronią od obcisłych koszulek, aby nie eksponować przerostu gruczołu piersiowego. Gdy problem ich przytłacza, coraz bardziej zamykają się w sobie unikają kontaktów społecznych czy kontaktów intymnych.
Metody leczenie i korekcji ginekomastii – co oferuje współczesna medycyna?
Należy pamiętać, że ginekomastia może być skutecznie leczona. W leczeniu farmakologicznym stosuje się klomifen, który blokuje receptory estrogenowe i stymuluje wydzielanie testosteronu, który odpowiada za równowagę pomiędzy estrogenami i androgenami. Tamoksifen i reloksifen działają z kolei bezpośrednio na tkankę gruczołową zmniejszając ginekomastię i towarzyszący jej ból. Jeżeli przyczyną ginekomastii jest nadczynność tarczycy czy marskość wątroby, to leczenie obejmuje najpierw te jednostki chorobowe. CoolSculpting, czyli wymrażanie komórek tłuszczowych to jedna z metod, która może pomóc w zniwelowaniu problemu ginekomastii tłuszczowej. Jeżeli ginekomastia ma postać włóknistą konieczny jest zabieg chirurgiczny. Może być on wykonywany w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym w zależności od stosowanej metody i rozległości zabiegu. Może obejmować tylko podskórną mastektomię albo mastektomię i liposukcję. Najczęściej łączone są obydwie metody. Sama liposukcja daje rezultaty, gdy rozrost dotyczy tylko tkanki tłuszczowej. Jeżeli występuje przerost tkanki gruczołowej i tłuszczowej stosuje się resekcję tkanki gruczołowej, a następnie odessanie tkanki tłuszczowej. Coraz częściej stosowana jest liposukcja ultradźwiękowa, która jest mniej inwazyjna. Przy rekonwalescencji pacjent nosi specjalną kamizelkę uciskową.
