Choroby przewlekłe rozwijają się latami i bardzo długo pozostają niezauważone. Początkowo łagodne i bagatelizowane objawy mogą jednak świadczyć o poważnych zmianach zachodzących w organizmie, które prowadzą do trwałej utraty zdrowia, a nawet śmierci.
Według medycyny akademickiej przyczyny chorób przewlekłych w wielu przypadkach pozostają niewyjaśnione, jednak istnieje wiele czynników ryzyka, które predysponują do wystąpienia choroby. Cechą charakterystyczną tych schorzeń jest to, że ich objawy utrzymują się przynajmniej 3 miesiące lub często nawracają, mają powolny początek i małe nasilenie objawów, powszechnie uznawane są za nieuleczalne – medycy twierdzą, że możliwe jest jedynie leczenie objawowe. Choroby przewlekłe obniżają samopoczucie do końca życia, mogą też negatywnie wpływać na sprawność oraz aktywność ruchową osoby chorej. Najczęściej występują już w młodym wieku i rozwijają się wraz z upływem czasu.
W Polsce do najpowszechniej występujących chorób przewlekłych u osób dorosłych należą:
- nadciśnienie tętnicze,
- nawracające stany zapalne w przebiegu różnych schorzeń,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- choroba wieńcowa serca,
- alergie,
- nowotwory,
- choroby układu krążenia: choroby mózgowo-naczyniowe, niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca,
- choroby układu oddechowego: przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- HIV, AIDS
- obniżenie odporności immunologicznej,
- choroby autoimmunologiczne: toczeń rumieniowaty, celiakia, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, stwardnienie rozsiane, choroba Hashimoto,
- niedoczynność tarczycy,
- choroby psychiczne,
- otyłość,
- nerwica,
- depresja,
- zaburzenia snu i bezsenność,
- choroba Leśniowskiego-Crohna,
- fibromialgia,
- i wiele innych.
Osoby cierpiące na dolegliwości z powodu przewlekłych schorzeń, zwłaszcza na te, które charakteryzują się z nawracającymi stanami zapalnymi oraz z chorobami autoimmunologicznymi, zaburzeniami odporności, alergiami i chorobami nowotworowymi i innymi powinny poddać się diagnostyce zaburzeń funkcjonowania Autonomicznego Układu Nerwowego, a następnie zgłosić się na analizę wyniku badania oraz ustalenie indywidualnej terapii, która w zdecydowany sposób wpłynie na poprawę zdrowia.
Autonomiczny Układ Nerwowy, a HRV
W celach diagnostycznych przeprowadzane jest badanie HRV – zmienności zatokowego rytmu serca, które pokazuje dysbalans w działaniu części współczulnej i przywspółczulnej Autonomicznego Układu Nerwowego oraz poziom stresu, jaki towarzyszy w życiu codziennym. Na podstawie wykonanego badania, ustalany jest przebieg terapii osteopatycznej, oraz zalecenia do samodzielnej realizacji . W uzasadnionych przypadkach, zaleca się bezbolesną i nieinwazyjną przezskórną stymulację nerwu błędnego.
Na czym polega elektryczna stymulacja nerwu błędnego?
Stymulacja nerwu błędnego, polega na użyciu urządzenia do elektrycznej stymulacji nerwu błędnego za pomocą impulsów elektrycznych. W terapii AUN wykorzystujemy przezskórną stymulację, która jest bezpieczna i nieinwazyjna. Parametry prądu do stymulacji ustalane są indywidualnie dla każdego pacjenta. Specjalna elektroda umieszczana jest w odpowiednim miejscu lewego ucha zewnętrznego, tak by emitowane impulsy stymulowały doprowadzającą gałąź uszną nerwu błędnego zlokalizowaną przy wejściu do kanału słuchowego. Po aktywacji, urządzenie wysyła sygnały elektryczne do określonego obszaru pnia mózgu (jądro sinawe i jądro okołoramieniowe) i mózgu (ciało migdałowate, podwzgórze, wzgórze i kora przedczołowa).
Metoda jest w pełni bezpieczna. Towarzyszyć jej mogą niewielkie skutki uboczne w postaci niewielkiego mrowienia, delikatnego pieczenia lub swędzenia pod elektrodą. Zaletą tej metody jest to, że ze stymulacji można korzystać bez konieczności przerywania swoich codziennych czynności życiowych.
Zabieg po przeszkoleniu i ustawieniu odpowiednich parametrów prądu, można wykonywać samodzielnie w domu. Pacjent poddany stymulacji nerwu błędnego zobowiązany jest do zachowania ustawień urządzenia, wykonywania zabiegów zgodnie z zaleceniami terapeuty oraz do odbycia wizyty kontrolnej i badania kontrolnego HRV we wskazanym terminie.
Przeciwwskazania do zabiegu: ciąża, niektóre choroby serca, rozrusznik mięśnia sercowego, implanty metalowe, rany i choroby skóry w miejscu zabiegowym, urazy głowy. Stymulacja nerwu błędnego może być stosowana zarówno u osób dorosłych jak i u dzieci.
Rezultaty elektrycznej stymulacja nerwu błędnego.
Autonomiczny Układ Nerwowy pełni funkcję regulującą większość istotnych dla życia funkcji organizmu i w normalnych, niczym niezakłóconych warunkach posiada zdolność do autoregulacji. Kiedy zastanowimy się nad identyfikacją i terapią fizycznych objawów związanych z zaburzeniem równowagi w Autonomicznym Układzie Nerwowym zyskujemy dostęp do ogromnego potencjału uzdrawiającego. Jeśli uda nam się wywołać pozytywną zmianę w funkcjonowaniu nerwu błędnego, organizm ureguluje się sam i problemy zdrowotne pacjenta osłabną lub całkowicie znikną.
Stosowanie elektrycznej stymulacji nerwu błędnego ma wpływ na zwiększenie rytmu zatokowego HR, co bezpośrednio wiąże się z poprawą stanu psychicznego, lepszą regulacją układu immunologicznego, wprowadzeniem równowagi hormonalnej, poprawą, jakości snu oraz procesów przeciwzapalnych organizmu itd. Ilość pozytywnych reakcji można wymieniać w nieskończoność, ponieważ wprowadzenie harmonii w układzie autonomicznym sprawia, że nasz organizm pracuje prawidłowo, a my czujemy się dobrze i psychicznie i fizycznie – po prostu zdrowo. Zastosowana terapia wymaga od pacjenta współpracy i zastosowania się do wszelkich zaleceń dotyczących zmiany stylu życia. Warto poświęcić sobie trochę czasu i uwagi by pozbyć się dokuczliwych, nawracających, uprzykrzających życie, dolegliwości i poczuć przypływ energii życiowej, dobrego samopoczucia i nastroju. Po prostu na nowo zacząć cieszyć się życiem.
