Driakiew gołębia (łac. Scabiosa columbaria) rośnie w Europie, w tym Wielka Brytania, południe i wschód od okręgu arktycznego do N. Afryki, Syberii i W. Azji. Roślina wzrasta do 0,8 m, jest byliną lub rośliną dwuletnią.
Kwiaty posiadają kolor niebieski. Główny czas kwitnienia: wczesne lato, wczesna jesień, późne lato, późna wiosna, w połowie lata, w połowie jesieni, w połowie wiosny. Nasiona dojrzewają od sierpnia do września. Kwiaty są hermafrodytem (mają zarówno organy płci męskiej, jak i żeńskiej) i zapylane przez pszczoły. Łodyga rośliny jest wzniesiona i rozgałęziona.
Driakiew gołębia nadaje się do: lekkich (piaszczystych), średnich (gliniastych) i ciężkich (gliniastych) gleb. Odpowiednie pH: kwasowe, neutralne i zasadowe (alkaliczne) gleby i mogą rosnąć w bardzo alkalicznych glebach.
Driakiew gołębia nie może rosnąć w cieniu, dobrze rośnie na suchej, dobrze nasłonecznionej łące. Preferuje suchą lub wilgotną glebę. Driakiew gołębia to rodzaj roślin pochodzących z rodziny szczeciowatych. Roślina jest w pełni mrozoodporna, nie wymarza nawet podczas srogich zim.
Driakiew gołębia – właściwości lecznicze
Driakiew gołębia posiada właściwości przeciwbakteryjne, ściągające, napotne, antyseptyczne, przeciwwirusowe, przeciwbólowe. Podczas stosowania tej rośliny w medycynie ludowej, poznano szereg jej działań uzdrawiających. Przydatność tego zioła potwierdzono w leczeniu chorób układy trawiennego w tym żołądka i niedomagań z nim związanych. A także w obrębie układu oddechowego wpływając leczniczo podczas chorób infekcyjnych.
Właściwości lecznicze rośliny udowodniono do użytku zewnętrznego przy gojeniu się ran do przemywania wywarem lub w postaci maści. A także w leczeniu dokuczliwego świerzbu. Kobiety spożywające ekstrakty z zioła uśmierzały ból podczas menstruacji. Właściwości lecznicze rośliny znane były już w dawnych czasach, dlatego zielarze przygotowywali z niej odtrutki po ukąszeniach żmii oraz pająków. Stany zapalne stawów można leczyć wspomagająco za pomocą ekstraktów z tej rośliny.
Driakiew gołębia – zastosowanie
Tradycyjnie korzenie i liście driakwi gołębiej były stosowane w leczeniu dolegliwości, takich jak ból brzucha, nadkwaśność, i bolesna menstruacja. Korzenie wykorzystano do produkcji proszku dla niemowląt. Roślina w medycynie ludowej stosowana była do leczenia chorób skórnych takich jak świerzb. Znalazła również swoje zastosowanie przy leczeniu trudno gojących się ran, powodując szybsze gojenie. Roślina ma mięsiste korzenie, które są suszone i pieczone w celu wytworzenia maści do gojenia się takich właśnie ran. Sproszkowane korzenie są również używane, jako przyjemny pachnący proszek. Zarówno korzenie, jak i liście można żuć świeże lub w formie suszonej, jako środek na kolki i zgagi.
Najbardziej rozpowszechnione zastosowanie driakwi gołębiej było na dolegliwości ze strony układu oddechowego. Roślina posiada właściwości lecznicze przy problemach z oddychaniem, a także wpływa na usunięcie stanów zwyrodnieniowych. Problemy zdrowotne występujące po stronie układu trawiennego ustępują po spożyciu ekstraktów z tego zioła.
Inne właściwości lecznicze driakwi wykazano podczas leczenia chorób wirusowych takich jak: przeziębienie, angina i grypa. Uznano również leczniczy wpływ tej rośliny na choroby zakaźne takie jak odra, ospa i dżuma. W medycynie ludowej zioło stosowane było po ukąszeniu żmii i pająków.
Właściwości antybakteryjne driakwi gołębiej wpływały leczniczo na niwelowanie takich objawów jak biegunka, zapobiegając odwodnieniu organizmu i nie wpływając niszczycielsko na wartościową florę bakteryjną.
Właściwości przeciwbólowe skutecznie uśmierzają ból głowy. Ponadto roślina ma właściwości rozgrzewające i wzmacniające dzięki czemu wpływa naodporność organizmu. Driakiew gołębia była używana także do obniżania temperatury ciała, zarówno w chorobach wirusowych jak też bakteryjnych i zakaźnych.
Driakiew gołębia była jednym ze składników leku przygotowywane przez zielarzy o nazwie teriak. Uważano, że lekarstwo wspomaga chorych podczas przeżywania stanów napięcia nerwowego i depresyjnego. Według medycyny ludowej roślina poprawiała funkcje mózgu i serca. Dobroczynne oddziaływanie rośliny przekazywano kolejnym pokoleniom, potwierdzając skuteczność jej właściwości leczniczych.
Dawne doniesienia podawane w ziołolecznictwie stwierdzają zastosowanie rośliny, jako jednego ze składników teriaku podczas leczenia żółtaczki. Ten specyfik miał też za zadanie niwelowanie zawrotów głowy, dokuczliwego kaszlu, w tym także krwioplucia. Istnieją doniesienia o właściwościach tego zioła przy leczeniu chorób przyzębia takich jak szkorbut. Osoby borykające się z brakiem apetytu spożywały wyciągi z driakwi lub teriak dodając jedną łyżeczkę luku do herbaty.
Driakiew gołębia – sposoby użycia
Na choroby infekcyjne takie jak angina i przeziębienie można zastosować wywar z korzenia. Sposób przygotowania: jedną łyżkę suszonego korzenia driakwi gołębiej zalać jedną szklanką wody i gotować na małym ogniu pod przykryciem przez około 5 minut. Następnie pozostawić do przestygnięcia, przecedzić i spożywać do trzech razy na dzień po 50 ml.
Z suszonych liści można przygotować napar. Sposób przygotowania: łyżkę suszonych liści zalać jedną szklanką wrzącej wody, przykryć i zaparzać. Po przestudzeniu, napar przecedzić i spożywać.
