Lulecznica ukraińska (łac. Scopolia carniolica) zaliczana jest do rodziny psiankowatych. Występuje głównie we wschodniej i południowo-wschodniej Europie, a także w Gruzji i Zakaukaziu. W Polsce występuje głównie w Bieszczadach. Rzadko spotyka się ją na niżu i we wschodnich rejonach Kotliny Sandomierskiej. Roślina słynie głównie z właściwości narkotycznych i halucynogennych. Już w starożytności i średniowieczu wymieniana była jako składnik magicznych receptur i śmiercionośnych trucizn. Współcześnie wykorzystywana jest jako surowiec do produkcji leków, jest też ważnym elementem praktyki szamańskiej i ze względów oczywistych, cieszy się uznaniem wśród młodzieży eksperymentującej ze związkami psychoaktywnymi.
Lulecznica jest byliną osiągającą od 30 do 60 cm wzrostu. Charakteryzuje ją gruba, mięsista łodyga widlasto zakończona u góry. Posiada olbrzymie, ok. 18-centymetrowe, jajowate, całobrzegie liście, które stopniowo przechodzą w ogonek. Roślina wykształca brunatne z zewnątrz, natomiast zielono-oliwkowe w środku kwiaty, które pojedynczo osadzone są w kątach liści. Owoc stanowi kulista torebka.
W Polsce jest gatunkiem chronionym. Rośnie wyłącznie w górach, nad potokami. Jest rośliną silnie trującą. Śmierć następuje powoli i na ogół porażenia mięśni oddechowych. Ponadto, pojawiają się halucynacje i poczucie błogości.
Lulecznica ukraińska – właściwości lecznicze
Faktem jest, że lulecznica ukraińska wykorzystywana jest w medycynie jako środek niosący ukojenie, uspokojenie i ogólny spokój ducha. Ma działanie przeciwpotne, przeciwwymiotne i rozszerzające źrenicę oka, z uwagi na zawartość związków działających psychodelicznie. Z lulecznicy ukraińskiej wydobywa się substancje, które w znaczny sposób oddziaływują na Ośrodkowy Układ Nerwowy (OUN).
Amitryptylina, bo o niej mowa, hamuje wychwyt noripinefryny i serotoniny przez neurony ośrodkowego układu nerwowego. Norepinefryna działa przeciwnie do adrenalina, a więc, można ją stosować do miejscowego znieczulenia. Odchodzi się już od dawnych praktyk, gdzie miała służyć jako środek długo działający i znieczulający, gdyż według badań, jest bardzo szybko rozkładana, a więc nie działa efektywnie, a ponadto może wywoływać martwicę tkanek, a tego współczesna medycyna chciałaby zaiste uniknąć. Niegdyś dodawano ją także, jako środek opóźniający wchłanianie właściwej substancji znieczulającej.
Lulecznica ukraińska zawiera także skopolaminę i atropinę (mieszanina L- i D-hioscyjaminy). Obie są substancjami silnie halucynogennymi, oddziaływującymi z receptorami, które są w stanie wywołać efekt psychodeliczny. Ich działanie obejmuje kilka faz oddziaływania na organizm człowieka. Początkowo, wspomniane związki chemiczne działają wyłącznie na obwodowy układ nerwowy. Oznacza to, że odczucia wynikające z zażycia substancji narkotycznej są przyjemne.
Lulecznica ukraińska
Niewykluczone, że pojawi się efekt błogiego snu, mistycznych spotkań z umarłymi, uniesień miłosnych, porwań przez UFO i innych. Nieco później, w miarę penetrowania przez substancję kolejnych części układu nerwowego, pojawia się tachykardia, suchość w ustach, zaburzenia neurowegetatywne, senność, ataksja, niepokój, czasami agresja. Nieco później pojawiają się zaburzenia koncentracji i równowagi, nieprawidłowa koordynacja ruchów, niezborność ruchowa, problemy z wykonywaniem poleceń, niespójna mowa, bełkot i znaczny problem z realistyczną oceną sytuacji.
Czas działania skopolaminy wynosi od 6 do 8 godzin, natomiast atropiny 10 do 12. Wiele objawów u większości pacjentów wygląda nieco inaczej. Są to czynniki zależne o d prywatnych uwarunkowań genetycznych, zażywanych leków, przyjmowanych pokarmów, wieku, płci, stężenia hormonów we krwi i od tego czy kiedykolwiek indziej przyjmowali jakieś substancje psychotropowe. Faktem jest, że osoba uzależniona w delikatniejszy sposób przechodzi przez kolejne fazy narkotyczne.
Skopolamina działa bardziej otępiająco, natomiast atropina odpowiada za halucynacje i brak świadomości. Zdarza się, że pacjenci pod wpływem obydwu substancji zachowują się jakby śnili na jawie. Mimo otwartych oczu, efekt psychodeliczny nadal się utrzymuje.
Lulecznica ukraińska -po co stosować?
Obie substancje, nie mają prawa bytu znaleźć się w jednym leku. Pojedynczo stosuje się je w połączeniu z innymi środkami, które leczą ciężkie depresje, stany lękowe. Podawane są ofiarom przemocy domowej i zszokowanych ofiar wypadków. Samemu, pod żadnym pozorem nie należy z nich korzystać!
Lulecznica ukraińska – surowiec i sposób użycia
Surowcem pozyskiwanym do produkcji jest korzeń rośliny, choć tak naprawdę cała lulecznica ukraińska jest silnie toksyczna i ma działanie narkotyczne. Warto wiedzieć, że duże stężenie wspominanych wyżej substancji powoduje hepatotoksyczność, a więc nieodwracalne uszkodzenie wątroby. Dobrze wiedzieć, że jest to efekt nieodwracalny. Nim, sięgniesz po jakikolwiek związek izolowany z psiankowatych, wiedz, że psychodeliczny efekt nie jest darmowy. To działa jak pat z diabłem… Najpierw jest fajnie, za 5 minut przeżywasz istny koszmar, potem masz kaca i ostatecznie dostajesz diagnozę – martwica w wątrobie.
