Trędownik bulwiasty (Scrophularia nodosa) rośnie dziko w Europie i Azji Zachodniej. Czasami używany jest, jako roślina ozdobna w ogrodach. Jest to roślina z rodziny trędownikowate. Może dorastać do 120 cm wysokości i ma poziome bulwiasto zgrubiałe kłącza, i boczne pędy. Preferuje wilgotną glebę, często rośnie wzdłuż strumieni i rzek, a także w zacienionych lasach i krzewach.
Roślina ma gładkie, prostokątne, wyprostowane łodygi o przeciwnych, owalnych lub w kształcie serca, ciemnozielonych liściach. Kwiaty są zielone z czerwono-brązowymi wargami górnymi i małymi, zielonymi liśćmi. Użyteczne części rośliny: łodygi i liście zbierane są w lipcu, kiedy roślina rozkwita i jest wysuszona do późniejszego wykorzystania w płynnych ekstraktach, nalewkach i maściach. Roślina ma nieprzyjemny zapach i gorzki smak.
Trędownik bulwiasty – właściwości lecznicze
Trędownik bulwiasty zawiera aminokwasy, flawonoidy, kwasy fenolowe (kwas ferulowy, kwas waniliowy, kwas kofeinowy, kwas cynamonowy), saponiny, glikozyd kwaśny, fitosterole, niezbędne kwasy tłuszczowe i asparaginę.
Działania medyczne: środki przeciwbólowe, przeciwzapalne, chłonne, detoksykacyjne, alternatywne, pobudzające krążenie, kardioaktywne (inotropowe), pobudzające wątrobę, przeczyszczające, łagodne moczopędne, przeciwrakowe.
Naukowa nazwa rodzaju, trędownik (Scrophularia), pochodzi od tradycyjnego stosowania rośliny, jako środka zaradczego na gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych, zakażeń gruczołowych węzłów chłonnych w szyi. To wykorzystanie było spowodowane podobieństwem bulwiastego kształtu kłączy roślin do obrzęku gruczołów, ziele, które przypomina konkretną część ciała, można również stosować w leczeniu dolegliwości, które go dotknięto. W średniowieczu zioło uważano za jedną z najlepszych roślin leczniczych w leczeniu obrzęków i nowotworów.
Roślina jest uważana za dobry lek moczopędny i „oczyszczający krew”. Ma również łagodne właściwości przeczyszczające i przeciwbólowe oraz stymulujący wpływ na wątrobę, serce i krążenie krwi.
Zastosowania medyczne: Specyficzne dla stanów skóry, takich jak wyprysk i / lub łuszczyca, ale może być stosowane zarówno wewnętrznie, jak i miejscowo do wszystkich stanów chronicznych skóry (zwłaszcza tych, którym towarzyszy świąd i podrażnienie). Uczestniczy w detoksykacji całego ciała i poprawia funkcje metaboliczne, które mogą być korzystne w reumatologii i dnie moczanowej. Może być stosowany w stanach limfatycznych, obrzękach, obrzękach węzłów chłonnych. Jako miejscowe zastosowanie w stanach zapalnych, zarażonych ranach, pęcherzach, wrzodach i siniakach.
Trędownik bulwiasty – zastosowanie
Dzisiaj zioło jest stosowane przede wszystkim ze względu na jego właściwości oczyszczające i detoksykacyjne. Uważa się, że stymuluje układ limfatyczny i jest stosowany zewnętrznie do chronicznych chorób skóry, takich jak egzema i łuszczyca, a także do leczenia świądu i hemoroidów. Dodatkowo stosuje się do zapalenia i obrzęku gruczołów chłonnych oraz złego ukrwienia.
W leczeniu zaburzeń skórnych ziele często stosuje się w połączeniu z szczawiem kędzierzawym (Rumex crispus). Ziele można używać, jako łagodnego środka przeczyszczającego do leczenia zaparć. Trędownik bulwiasty zawiera substancję aukubinową, o łagodnym działaniu przeczyszczającym i zwiększającym wydalanie kwasu moczowego z nerkami.
Uważa się, że związki harpagosydowe i harpagid znajdujące się w roślinie mają zdolność łagodzenia bólu stawowego. Te same związki można znaleźć w pazurach diabelskich (Harpagophytum procumbens). Często stosowano tradycyjnie herbatę ziołową w leczeniu przeziębienia i często miesza się z jeżówką purpurową (Echinacea purpurea), melisą (Melissa officinalis) lub miętą pieprzową (rury Mentha x piperita).
Trędownik bulwiasty przeznaczony jest do stosowania w chorobach skóry, o charakterze pęcherzykowym, świądu pochwy, owrzodzenia obrzęku. Wskazane, gdy występuje tendencja do owrzodzenia po najmniejszej kontuzji. Roślina ma zastosowanie przy bólach ucha i bolesnych hemoroidach. A także śródmiąższowe, guzki piersi, ból we wszystkich mięśniach elastycznych, ból w wątrobie, kolka poniżej pępka i astma. Roślina jest użyteczna przy bólach i zawrotach głowy, gdy
Trędownik bulwiasty – sposoby użycia
Odpowiednia i terapeutyczna dawka trędownika bulwiastego może zależeć od wieku, stanu zdrowia i kilku innych stanów danej osoby, dlatego powinna być stosowana pod okiem doświadczonego zielarza posiadającego wiedzę na temat stosowania ziół leczniczych.
Przygotowanie trędownika bulwiastego ma działanie lecznicze w przypadku spożycia w formie naparów i wywarów do spożywania, jak również na zewnątrz. Do stosowania zewnętrznego przygotowuje się różne rodzaje odwarów.
- Aby przygotować wywar, należy łyżeczkę pokruszonego sproszkowanego korzenia rośliny przelać przegotowaną wodą, 15 minut podgrzewać na małym ogniu. Ochłodzić, przecedzić. Kieliszek wywaru można wypić w ciągu dnia. Efektywnie, gdy jest to choroba Gravesa Basedowa, zapalenie węzłów chłonnych, nerek, chorób onkologicznych, w dusznicy bolesnej, a także leczenie tonizujące i naprawcze.
- W celu przygotowania odwaru z rośliny łyżkę stołową pokruszonych korzeni rośliny wsypać do szklanki wrzącej wody, gotować przez 20 minut, pozostawić na 30-40 minut, a następnie odcedzić. Używać do robienia okładów i kompresów na opryszczkę, otarcia, egzemę, zapalenie stawów, reumatyzm, zapalenie ucha środkowego i zewnętrznego, wrzody i ropnie.
- Na trądzik i niektóre wypryskowe wysypki można przygotować napar. Przygotowanie: łyżeczka roślin ziołowych zalewana ¼ litra wrzącej wody, parzenie przez 10 minut i odcedzanie. Dwie razy dziennie po filiżance naparu, pijąc małe łyki. Żeby efekt był zauważalny, leczenie powinno wynosić od 4 do 8 tygodni.
