Gorączka zachodniego Nilu, pomimo nazwy znajduje się w wielu częściach świata, w tym: Afryka, Zachodnia i środkowa Azja, Bliski wschód, Europa, szczególnie Europa Południowa, Północna, środkowa i południowa Ameryka, Karaiby, Australia. W krajach tropikalnych możliwe jest zachorowanie w ciągu całego roku. W miejscach o zmieniających się sezonach letnich i zimowych, takich jak Ameryka Północna, gorączka zachodniego Nilu jest zwykle częściej latem i jesienią.
Nie stwierdzono przypadków pochodzących z Wielkiej Brytanii, a przypadki mające wpływ na podróżujących powracających do Wielkiej Brytanii są bardzo rzadkie. Choroba rozprzestrzenia się przez ugryzienie zarażonych komarów. Komary stają się zarażone, gdy karmią się zarażonymi ptakami. Mogą następnie rozprzestrzeniać wirusa na ludzi i inne zwierzęta. Wirus nie może rozprzestrzeniać się z osoby na osobę, na przykład przez pocałowanie kogoś, kto jest zarażony.
Gorączka zachodniego Nilu – przyczyny
Gorączka zachodniego Nilu jest najczęściej przenoszona na ludzi przez komary. Udokumentowano także dodatkowe drogi zakażeń ludzi. Należy zauważyć, że te metody transmisji stanowią bardzo niewielką część przypadków:
- Transfuzje krwi.
- Przeszczepy narządów.
- Ekspozycja w warunkach laboratoryjnych.
- Od matki do dziecka podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią.
Gorączka zachodniego Nilu nie jest przenoszona:
Od osoby do osoby lub od zwierząt do osoby poprzez przypadkowy kontakt. Podczas pielęgnacji konia podejrzanego o to lub jakiekolwiek zakażenie wirusem należy postępować zgodnie ze zwykłymi środkami kontroli zakażeń.
Od obsługiwania żywych lub martwych zarażonych ptaków. Podczas obchodzenia się z jakimkolwiek martwym zwierzakiem należy unikać bezpośredniego z nim kontaktu. Jeśli ktoś usuwa martwego ptaka, musi użyć rękawiczek lub podwójnych plastikowych toreb, aby umieścić go w koszu na śmieci.
Poprzez spożywanie zarażonych ptaków lub zwierząt. Zgodnie z ogólną praktyką zdrowia publicznego i ze względu na ryzyko wystąpienia znanych patogenów przenoszonych przez żywność, zawsze należy postępować zgodnie z procedurami pełnego gotowania mięsa pochodzącego od ptaków lub ssaków.
Gorączka zachodniego Nilu – objawy
Większość osób (70-80%), którzy zarażają się gorączką zachodniego Nilu, nie odczuwa żadnych objawów. Choroba gorączkowa występuje tylko u niektórych osób. Około 1 na 5 osób, które są zakażone, rozwinie się gorączka z innymi objawami, takimi jak:
Większość osób z tym typem wirusa w pełni odzyskuje zdrowie, ale zmęczenie i osłabienie może trwać całe tygodnie lub miesiące. Ciężkie objawy zaobserwowano tylko u kilku osób. U mniej niż 1% osób zakażonych rozwija się poważna choroba neurologiczna, taką jak zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych.
Objawami chorób neurologicznych mogą być:
- bóle głowy,
- wysoka gorączka,
- sztywność karku,
- dezorientacja,
- śpiączka,
- drgawki lub porażenie.
Poważna choroba może wystąpić u osób w każdym wieku. Jednakże osoby powyżej 60 roku życia są najbardziej narażone są na ciężką chorobę. Osoby z pewnymi stanami chorobowymi, takimi jak nowotwory, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba nerek i osoby, które miały przeszczepy narządów, są bardziej narażone na poważne choroby.
Odzyskanie pełni zdrowia z ciężkiej choroby może potrwać kilka tygodni lub miesięcy. Niektóre efekty neurologiczne mogą być trwałe. Około 10 procent osób, u których rozwinęło się zakażenie neurologiczne spowodowane wirusem Zachodniego Nilu umrze.
Zabiegi
Nie są dostępne żadne szczepionki ani specyficzne leki przeciwwirusowe w przypadku zakażeń gorączką Zachodniego Nilu. Bez recepty środki przeciwbólowe mogą być stosowane w celu zmniejszenia gorączki i złagodzenia niektórych objawów. W ciężkich przypadkach pacjenci często muszą być hospitalizowani, aby otrzymać leczenie wspomagające, takie jak płyny do podawania dożylnego, leki przeciwbólowe i pielęgnację.
Gorączka zachodniego Nilu – diagnoza i leczenie
Gorączkę Zachodniego Nilu można zazwyczaj zdiagnozować poprzez badanie krwi. Jeśli lekarz podejrzewa zapalenie opon mózgowych, zleci pobranie próbki płynu mózgowo-rdzeniowego (płyn otaczający mózg i rdzeń kręgowy). Nie ma szczególnego leczenia zakażenia. Jeśli objawy są łagodne, zwykle ustępują po kilku dniach bez leczenia i zazwyczaj nie wystąpią długotrwałe efekty uboczne.
Leczenie może obejmować płyny dożylne (podawane przez kroplówkę), leki stosowane w celu kontrolowania napadów padaczkowych i pomoc w oddychaniu. Nawet w przypadku leczenia ciężkich przypadków gorączki Zachodniego Nilu zakażenie może prowadzić do długotrwałych problemów, takich jak zmęczenie, osłabienie mięśni i problemy z pamięcią.
Zapobieganie
Ponieważ nie ma szczególnego leczenia lub szczepionki, najlepiej unikać ugryzienia przez komary podczas odwiedzania dotkniętych obszarów. Komary przenoszące gorączkę zachodniego Nilu są najbardziej aktywne o zmierzchu i o świcie.
Należy postępować zgodnie z poniższą radą:
- Nosić dopasowane, długie rękawiczki, długie spodnie, które zakrywają skórę.
- Używać środka odstraszającego owady na odkrytej skórze, uważając, aby nie dopuścić do oczu.
- Ekrany odporne na owady na okna i drzwi oraz moskitiery impregnowane środkiem owadobójczym na łóżku zmniejszą liczbę ukąszeń komarów. Klimatyzacja może być pomocna w pokoju.
- Unikać obszarów, w których istnieje duża liczba komarów, takich jak stojące akweny wodne.
