Choroba Peyroniego to schorzenie, które atakuje męskie narządy płciowe. W wyniku jego rozwoju penis ulega skrzywieniu, pojawiają się także kłopoty z erekcją. Najczęściej choroba dotyka mężczyzn w wieku 40-60 lat, jednak mogą zachorować również młodsi panowie. Szacuje się, że dotyczy ona jedynie ok. 1% populacji.
Choroba Peyroniego – czym właściwie jest?
Choroba Peyroniego po raz pierwszy została opisana w 1743 roku przez francuskiego lekarza Francisa de La Peyronie i stąd właśnie pochodzi jej nazwa. Jej istotą jest tworzenie się twardych płytek w okolicy ciał jamistych prącia, przez co członek staje się krzywy (jest to widoczne podczas wzwodu). Dodatkowo choroba sprawia, że podczas stosunku płciowego odczuwany jest ból, a to negatywnie odbija się na życiu seksualnym pacjenta.
Choroba może mieć różny przebieg. Czasami może być bardzo łagodna, ale w większości przypadków na penisie pozostają ślady w postaci tkanki bliznowatej. Niekiedy pojawiają się one również na dłoniach oraz stopach.
Choroba Peyroniego – przyczyny
Do tej pory nie są znane przyczyny choroby Peyroniego. Lekarze podejrzewają, że powstawanie twardych płytek może być związane z mikro urazami błony białawej, doznawanymi regularnie m.in. podczas stosunku. Mówi się również, że podłoże choroby może leżeć w zmianach spowodowanych przez miażdżycę lub genach – te hipotezy nie zostały jednak jeszcze potwierdzone.
Choroba Peyroniego – przebieg
W początkowym stadium choroby ma miejsce ostry proces zapalny. W tym czasie dochodzi do namnażania się fibroblastów oraz przebudowy tkanki osłonki białawej – w efekcie staje się ona twarda i nie może się rozciągać. Kiedy dochodzi do erekcji, błona biaława ciała jamistego rozciąga się poza powstałą płytką, więc prącie ulega skrzywieniu w kierunku, gdzie płytka się znajduje.
Kiedy nieleczona choroba zaczyna postępować, płytka ulega zwapnieniu. Czasami zdarza się, że skrzywienie ustępuje samoistnie we wczesnym etapie choroby. Ból odczuwany jest przez ok. 45% i ustępuje zazwyczaj do 12 miesięcy od czasu zdiagnozowania choroby. Kiedy zakrzywienie penisa jest bardzo duże, może to całkowicie uniemożliwiać odbywanie stosunków płciowych, a to z kolei może doprowadzić do pojawienia się łagodnych objawów depresji.
Choroba Peyroniego – objawy
Objawy choroby Peyroniego możemy podzielić na dwa etapy rozwoju. W pierwszym z nich pojawia się głównie bolesny wzwód prącia. Wtedy też płytka, która powstaje w okolicy występowania bólu, jest wyczuwalnie miękka.
W drugiej fazie choroby (nazywanej fazą stabilizacji) dolegliwości bólowe ustępują, a powstała płytka ulega zwapnieniu oraz zwłóknieniu, w efekcie podczas erekcji można zauważyć skrzywienie prącia.
Choroba Peyroniego – diagnostyka
Diagnostyka choroby Peyroniego będzie polegała przede wszystkim na przeprowadzeniu dokładnego wywiadu lekarskiego, a także badania fizykalnego. Na podstawie opisu objawów i czasu ich trwania możliwe jest ustalenie, w jakiej fazie choroby jest dany pacjent. Czasami konieczne jest również uzupełnienie kwestionariusza na temat zaburzeń erekcji by móc rozpoznać, czy to właśnie choroba Peyroniego jest źródłem problemów.
Podczas badania fizykalnego prącia lekarz zbada ciała jamiste w celu znalezienia włóknistych stwardnień powstałych na błonie białawej. W przypadku pojawienia się skrzywienia członka, pacjent może zostać poproszony o zrobienie zdjęcia podczas wzwodu – na jego podstawie można będzie ocenić kąt skrzywienia. Badanie USG nie jest zalecane przy diagnostyce tej choroby i wykorzystuje się je stosunkowo rzadko.
Choroba Peyroniego – leczenie
W początkowej fazie choroby Peyroniego wystarczy leczenie zachowawcze, które opiera się na stosowaniu leków drogą doustną, miejscowo bądź w postaci wstrzyknięć do powstałej płytki. Jeśli chodzi o preparaty doustne, najczęściej stosowane są:
- para-aminobenzoesan potasu,
- witamina E,
- kolchicyna,
- tamoksifen,
- inhibitory 5-fosfodiesterazy.
Wykazują one działanie przeciwzapalne i mogą zapobiegać procesom włóknienia płytki.
W leczeniu miejscowym stosuje się specjalny żel, który należy wcierać w prącie dwa razy dziennie. Do wstrzykiwania bezpośrednio w płytkę stosuje się m.in. steroidy (w badaniach naukowych nie wykazują one jednak odpowiedniej skuteczności), interferon i kolagenozę bakteryjnego pochodzenia.
Choroba Peyroniego – leczenie operacyjne
W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie wystarczy, a skrzywienie prącia jest tak silne, że uniemożliwia odbywanie stosunków płciowych, konieczne jest przeprowadzenie operacji. Tego typu leczenie można przeprowadzić u pacjentów znajdujących się w stabilnej fazie choroby, bez dolegliwości bólowych i ze zwapnieniami w płytce. Takie zabiegi mogą jednak nieść za sobą pewne konsekwencje, choćby zmniejszenie prącia czy konieczność przeprowadzenia obrzezania.
Jeśli choroba Peyroniego współistnieje z zaburzeniami erekcji odpornymi na próby standardowego leczenia, należałoby rozważyć wszczepienie protezy prącia. U pacjentów bez zaburzeń stosuje się zabieg operacyjny, który polega na minimalnym skróceniu lub też wydłużeniu prącia. Całkowita likwidacja skrzywienia udaje się u 80% pacjentów.
